از هنر انتزاعی تا به نقاشی‌های چند وجهی
بینش هنری و علمی ادیب آیین در ترکیب موسیقی و نقاشی، با تأکید بر تبدیل نت‌های موسیقی به رنگ‌ها و برعکس، نقطه آغازی برای یک رویکرد نوآورانه در هنر به شمار می‌رود. این تلاش‌ها و تحقیقات او الهام‌بخش برای سایر هنرمندان و کارشناسان بوده و مسیری جدید در تلفیق موسیقی و نقاشی را به تصویر کشیده است. ادیب آیین با استفاده از سبک انتزاعی هنری و موسیقی هندوستانی کارناتیک Carnatic music، در آثارش پیوندی بین دو هنر محسوس و غیرمحسوس ایجاد کرده است. او در گام‌های ملاکارتا Melakarta (هفت پرده) و راگا بهیروی Bhairavi Raga ، که در افغانستان نیز رواج دارند، موسیقی راگا‌هایی ساخته است که با استفاده از نقاشی انتزاعی، تجربه هنری چندحسی و چندبعدی را بیان می‌کند. این ترکیب از طریق صدا و رنگ، احساسات و تجربیات هنرمند را به نمایش می‌گذارد و تجربه‌ای شنیداری و بصری جذاب را برای بیننده به ارمغان می‌آورد.
ادیب آیین با الهام از طبیعت و موسیقی، به آفرینش نقاشی‌های دو وجهی پرداخت. او با بهره‌گیری از حواس چندگانه بیننده، تلاش کرد مرزهای بین دیداری و شنیداری را کاهش داده و بیننده را به سفری جذاب و متفاوت در دنیای هنر دعوت کند.
با ترکیب نقاشی و موسیقی، آیین می‌خواست جزئیات و صحنه‌های روزمره را با دقت به تصویر بکشد و این تلفیق کمک می‌کند تا بیننده بتواند واقعیت را بهتر درک کند و مرز بین دو هنر را برای بحث در مورد حقیقت و نمایش مفاهیم هنری باز کند. این رویکرد تلفیقی یک زمینه عمیق برای بررسی و کاوش در پیچیدگی‌های بازنمایی بصری فراهم می‌آورد و به بیننده چالشی در درک واقعیت ارائه می‌دهد.
ادیب آیین با ادغام دقیق جزئیات هر دو هنر، موسیقی و نقاشی، سبکی خاص را در آثار خود به وجود می‌آورد. او از صحنه‌های روزمره و عناصر موسیقی تاریخی الهام می‌گیرد و این تلفیق را با طراحی هنری خود در نقاشی‌ها به تصویر می‌کشد. ادیب با ایجاد مرز نامشخص میان دو هنر، تفکرات عمیقی درباره مفاهیمی چون حقیقت و حافظه را با بینندگان به‌اشتراک می‌گذارد و بازتابی دقیق از این مفاهیم را در ذهن آن‌ها ایجاد می‌کند. وی اعتقاد دارد که ترکیب هنر نقاشی و موسیقی را باید در زندگی روزمره ادامه داد و از طراحی نقاشی‌ها بر روی اشیاء کاربردی استفاده کرد تا هنر را برای مخاطبان دسترسی‌پذیرتر کند. آثار او، نئواکسپرسیونیستی و پراکشنیستی هستند که از طریق تلفیق نقاشی و موسیقی، احساسات متعددی را به تصویر می‌کشند و تحولات عمیقی در هنر نوآورانه به وجود می‌آورند.
ادیب آیین با آثار “موسیقی و نقاشی”، با دقت جزئیات آن‌ها را به تکرار می‌کشد و از صحنه‌های روزمره و المان‌های موسیقی تاریخی برای چالش دادن درک بیننده از واقعیت استفاده می‌کند. ایجاد مرز نامشخص بین دو هنر، این فرآیند نوآورانه به بررسی مفاهیمی چون حقیقت، حافظه و بازنمایی دعوت می‌کند. این تلاش به عنوان یک بستر برای کاوش در پیچیدگی‌های بازنمایی بصری عمل می‌کند و به تحقیقات نظری هنری می‌پردازد. ادیب آیین با ترکیب نقاشی و موسیقی، آثاری پر از اکشن و نئواکسپرسیونیسم خلق کرده است که با نوآوری خود، احساسات چندگانه را به تصویر کشیده است. او بر رابطه بین رنگ، فرم و موسیقی تأکید دارد و از مکاشفات کیهانی “راگا های ” تا هارمونی‌های ترکیبی مجموعه “ترکیب ترکیبی” بهره می‌برد.
نویسنده: سید اسحاق دلجو
