دید معیوب پاکستان به قضایای منطقوی
پاکستان خود را یکی از بازیکنان مهم و با اقتدار منطقوی میداند و همیشه از موضع قدرت سخن میگوید.
این امر زمانی برای پاکستان ممکن بود که اتحاد شوروی اهنگ تسخیر افغانستان کرد و مردم ما به جهاد در برابراین ابرقدرت پرداختند. درین دوران کلید هرنوع تحول و هرگونه بازی بدست پاکستان افتاد زیرا تمام کشور های غربی که از نفوذ فزاینده اتحاد شوروی در هراس بودند،دست به دامن پاکستان زده،پول وامکانات بی حساب را به این کشور سرازیر کردند.حکومت دست نشانده افغانستان درانزمان نمیتوانست دربرابر گاکشتان حرفی داشته باشد زیرا ازیک طرف جهان با پاکستان بود واز سوی دیگر ملت افغانستان علیه ان حکومت ایستاده بود.
سیاستمردان و جهره های نظامی –استخباراتی پاکستان درانزمان حرف اول را در قضایای منطقوی داشتند زیرا کشور های اسلامی نیز پاکستان را به دلیل حمایت از جهاد مردم افغانستان تقدیر تمجید میکردند.
این خیال در ذهن جنرالان و سیاستمردان پاکستان از ان زمان ریشه گرفت که پاکستان قدرت منطقوی مهم است و میتواند هر حرفش را به کرسی بنشاند.برخی ازانان تاکنون نیز به همان فکر و همان خواب وخیال اند در حالیکه اکنون واقعیت های زمینی دگر گون شده است.
شماری از جنرالان و افراد دست پرورده جنرالان گاکستانی گمان میکنند که افغانستان همچنان یک کشور محتاج است و به ایشان نیازمند، در حالیکه اگر مابه امنیت مرز طولانی خود ضرورت داریم آنها نیز ضرورت دارند. آنطرف این مرز طولانی شرقی ما پاکستان است، آسمان نیست، یقین داشته باشند که اگر مردم افغانستان کمر بستند حتی یک روز هم ازاین ناحیه آرام نخواهید بود.
اگر قسمتی از تجارت ما به ترانزیت از این کشور نیاز دارد از ایشان تمام تجارتش با آسیای میانه به راه ترانزیت از افغانستان نیازمند است.
مردم افغانستان کاکه و عیار هستند و الا اگر کاروان های میوه پاکستان را که معمولا در زمستان بسوی آسیای میانه روان میشوند، کافیست که بدون دست درازی به آن سه روز در سالنگ متوقف نمایند همه از بین میرود.
پاکستان فکر نکرده که افغانستان شش راه بدیل برای تجارت خود دارد اما از پاکستان چی؟
و دهها مورد دیگر…….
با آنهم اگر پاکستان فکرمی کند که افغانستان کشور فقیر و دربدر و محتاج است و چیزی ندارد و ایشان هستند که صاحب قدرت اتمی اند … اینرا بدانند که ما افغانستانی ها یک ضرب المثل داریم و آن « آدم برهنه از آب نمی ترسد»
سخن رئیس جمهور چین که زمانی از طریق اسکایب با بایدن رئیس جمهور قبلی امریکا در قسمت تایلند صحبت می کردند، باید ن بلند پروازی کرد و شی جین پنک در جوابش گفت که : آنهاییکه با آتش بازی می کنند، تنها می سوزند. و این سخن افغانها هم در برابر پاکستان هست. خیال کردند که شب هنگام وقتی به خانه مهاجربیدفاع داخل شده زنان و اطفال را لت و کوب می کنند، اگر به افغانستان هم بیایند همین گونه خواهد بود، خبر ندارند که ابرقدرتها با هوس تصرف اینجا آمده بودند و ایشان سرنوشت آنها را دیدند. خود نیز زمانی به عنوان لشکر حشری انگلیس به افغانستان آمده و ضرب شصت این مردم را دیده اند…. با وجود این همه پیشنهاد من این است که مشکلات از مجرای دیپلماتیک و از طریق مذاکره و گفتگو باید حل گردد. و پاکستان این باور کاذب را از خود دور کند که افغانستان یک کشور ضعیف است و میتواند آنرا ببلعد. نخیر این کشور را بقول معروف اگر مار هم ببلعد پوست می اندازد. رئیس قبلی آی اس ای تا هنوز از پرداخت تاوان یک پیاله چای خلاص نشده. این مشکلات فقط با برخورد انسانی، همدیگرپذیری، صداقت در گفتار و کردار حل خواهد شدو بس. راه بدیل ندارد.
