چاه بهار ، بدیل بهتر برای افغانستان
طوریکه بار ها گفته شده و همه میدانند، کشور پاکستان پیوسته کوشیده و میکوشد تا بمنظور برهم زدن روابط منطقوی به نفع خود و جلوگیری از رسیدن افغانستان به مرحله خود کفایی اقتصادِی ، همه اصول و موازین جهانی و حتی قرار داد های عقد شده میان افغانستان و پاکستان را زیر پا نموده ، به بهانه های مختلف صد راه رشد ترانزیت منطقوی از طریق افغانستان گردد.
پاکستان همیشه جلو ارسال و ترسیل اموال تجارتی میان افغانستان و هندوستان را به گونه های مختلف گرفته و تلاش دارد تا این روند برهم خورد.
هفته گذشته یک لاری بار با انجیر افغانستان که به صوب هندوستان در حرکت بود ، در پاکستان به اتش کشیده شد و پاکستان هیچگونه تحقیقات و اقدامات قانونی در مورد نکرده است .
همچنان از سه شنبه گذشته که عساکر انکشور بالای سربازان حکومت افغانستان اتش گشودند، دروازه طور خم بر رخ وسایط و عابرین مسدود است و برعلاوه ان کانتینر های حاوی میوه تازه افغانستان نیز به بهانه چک لست در بندر کراچی ، توقف داده شده اند.
راه بندر طور خم و سپین بولدک تا بندر گوادر ، تا چند سال گذشته یگانه راه ترانزیتی افغانستان بود زیرا راه های دیگر باز نشده بودند اما تسریع کار روی بندر چاه بهار ، روزنه امیدی برای افغانستان بود تا از شر توطیه های پاکستان نجات یابد . وقتی انقالات از طریق چاه بهار اغاز شد و تجار افغانستان به این بندر گاه علاقمند شدند ، پاکستان وادار شد تا از نرمش در برخی از موارد کار گرفته و نگزارد افغانستان به این بندر گاه مهم اتکا داشته باشد.
اما در دوسال گذشته که ا.ا.ا . به قدرت رسیده و پاکستان به فکر وارد کردن فشار های مضاعف بر افغانستان است ، دوباره به سیاست های گذشته ترانزیتی و ایجاد مشکلات رو اورده است .
پاکستان در دوسال گذشته موانع موسمی در یندر سپین بولدک و طورخم ایجاد کرده تا از اصدار میوه تازه افغانستان به بازار های خود و کشور هند جلو گیری نماید .
با این رویکرد پاکستان ، باید افغانستان راه بدیل یعنی بندر چاه بهار را بیشتر مورد توجه قرار دهد تا از یکطرف میوه خشک و تازه و سایر صادرات افغانستان بدون تاخیر و مشکل صورت گیرد و از سوی دیگر واردات به افغانستان نیز بدون هیچگونه مزاحمتی انجام یابد .
بندر چابهار گذشته از انکه یک یندر مهم ترانزیتی برای افغانستان و منطقه است ، آسان ترین و ستراتیژیک ترین راه دسترسی به آب‌های آزاد برای ۶ کشور محاط در خشکی در آسیای میانه نیز میباشد.
بندر چابهار به دلیل جایگاه مهم که نزدیک‌ترین راه دسترسی کشورهای محدود به خشکی آسیای میانه (افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرغیزستان و قزاقستان) به آب‌های آزاد است از اهمیت فراوانی برخوردار است و امکانات سرمایه‌گذاری های مهم و فراوانی در خود دارد ؛ از جمله افزایش گنجایش بارگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیماو ساخت راه‌آهن به سوی آسیای میانه و احداث میدان هوایی بین‌المللی. این بندر یکی از مهم‌ترین چهارراه‌های کریدور شمال-جنوب تجارتی جهان است.
کریدوری که از «دروازه ابریشم» درچین آغاز می‌شود و قلب اقتصاد این کشور یعنی استان کانتون را تغذیه کرده و به سرزمین آسیای جنوب شرقی می‌پیوندد و پس از طی این مسیر وارد هندوستان شده و با پوشش مهم‌ترین شهرهای این ناحیه مانند کلکته، ناکپور، جایپور، حصیرآباد، کراچی و بن قاسم به چابهار می‌رسد.
چاه بهار به دلیل اشتراک منافع کشور های هند ، ایران و اسیای میانه ، مورد حمایت همه این کشور ها قرار دارد .
هر گونه مشکل در روند انتقالات و ترانزیت از طریق این بندر مهم ، در واقع مشکل مشترک همه کشور ها بوده و منافع همگانی را تهدید میکند . بدین ملحوظ بندر چاه بهار یکی از مصوون ترین بنادر ترانزیتی و تجارتی برای منطقه و به خصوص افغانستان است .
افغانستان باید در کنار کوشش برای رفع مشکلات ترانزیتی با پاکستان ، توجه بیشتر و عمیقتر به بندر چاه بهار داشته باشد زیرا با در نظرداشت کریدور وابسته به ان ، علاقه کشور های مهم در منطقه را به رشد هر چه بیشتر این بندر معطوف داشته وانرا به یک بندر بی نظیر برای اسیا تبدیل خواهد کرد.
